Voor de hoofdredacteuren van de kranten en televisiestations en de Fontys Hogeschool heb ik verschillende presentaties geven over de nieuwe vorm van journalistiek. Hyperlocal en online, natuurlijk.
De hoofdredacteuren liet ik zien hoe Vers Beton zich een weg baant in medialand, een plaats opeist tussen de traditionele media. Nieuwe media en traditionele gaan niet altijd even lekker samen. De nieuwe media vindt de traditionele maar wat suf, de traditionele is een beetje cynisch over de nieuwe. Angst, cynisme en afkijks. Maar deze dag niet. Het was vooral gesprek over interesse. Ok, ok, ik kon het niet laten. En van een beetje wakker schudden hier en daar.
Op Fontys Hogeschool zat ik naast de hoofdredacteur van BredaVandaag en Omroep West, om alle nieuwe journalisten de toverwoorden te leren. Het grappige was het cynisme van de man naast me . Ik vertelde de groep doodleuk dat als je echt een goede schrijver was, het heus wel goed ging komen. Er zijn er alleen niet zoveel. Misschien niet het beste advies, maar wel het meest motiverende. Je wilt de beste worden, toch. Dat gedoemdenk maar dat het dan nóg niet goed komt. Onzin. Echte goede journalisten blijven schrijven.
Volgens Omroep West kon ik niet bij hen aan de bak, omdat ik alleen maar wilde schrijven. Ik wil niet alleen maar schrijven, ik ben vrij multi-disciplinair, dus ik snapte hem niet. Het was achteraf denk ik bedoelt om de vrolijke jonge journalisten te laten zien dat ze geen kans maakten, ze zich moesten opmaken voor een kansloze missie.
Als je het zo bekijkt, is het niet zo raar dat ik de journalistiek heb verlaten. Dat gemekker.
Voor VersPers gaf ik verschillende colleges over rechtbankverslaggeving in het A-lab, voor de opleiding Open Eyes.